[23.X.2012] Dystopijnych wojen przegląd flotylli!

Witam pięknie w ten jakże deszczowy dzień. Za oknem szarówka, chłodno i pada, słowem, jesień pełną gębą uderza na moją lokalizację i niczym wampir wysysa moją wolę działania. Mimo to staram się wypełnić obietnicę dotycząca wypchania końca miesiąca treścią, i kontynuujemy politykę codziennego wpisu! Fortunie materiału ci u nas dostatek, a i czasu więcej się znajdzie na przelewanie konceptów na nobliwą czcionkę! Tak wiem, obiecuję tą recenzję Wąpierzy już od tych kilku dni, ale cóż, jako że jest to zdecydowanie grubszy tekst wciąż muszę go przesuwać w terminie publikacji, bo ciągle mi brakuje tych kilku paragrafów – no ale w tym tygodniu z pewnością się objawi! Dziś jednak, na fali rosnącego zainteresowania systemem w mym województwie, szybki przegląd przez floty Dystopian Wars – ich słabe strony, mocne punkty… Prezentacja „czym to się je” z nadzieją, że pomoże wam ona wybrać frakcję, która będzie wam odpowiadać.

Cóż, o Dystopian Wars mógłbym pisać i pisać, ale czemuż miałbym się powtarzać – dla tych, co systemu nie ogarniają i widzą to cudo po raz pierwszy, zapraszam do lektury recenzji, tutaj oraz tutaj! Mogę dodać, że system ten podoba mi się głównie poprzez coś, co nazwałbym ‘schematem Infinity’. O co biega? O zachowanie balansu gry poprzez nie opieranie się na dużych wahaniach w statystykach bazowych, lecz raczej na skupieniu się na unikalnych umiejętnościach każdej frakcji czy też jednostki. Różnice w charakterystykach oczywiście są, ale pomiędzy jednostkami tej samej klasy nie znajdziemy jakiegoś szerokiego rozstrzału, bo kluczem do sukcesu jest dobre operowanie oferowanymi możliwościami, a nie stawianie na mocarniejszą statystykę. Oprócz tego sympatycznego efektu Dystopian Wars to jeden z nielicznych systemów, w których faza ruchu jest bardziej, hm… strategiczna niż taka na przykład faza ostrzału. Tutaj ruch to wszystko – dobre ustawienie poda nam cele na srebrnej tacy, zablokuje ataki od newralgicznych punktów, uniemożliwi przeciwnikowi dobranie się nam do regionu krzesłowego… Manewrowanie to chleb powszedni tej gry, a specyfika wszelakich nacji dodatkowo określa zarys naszych możliwości poruszania się. No, starczy tego wstępu, rzućmy wreszcie oczkiem na wszystkie 7 dostępnych frakcji!

+ Patrząc przez pryzmat WH40K flota FSA jest dystopijnym odpowiednikiem kosmicznych marines – dobrzy we wszystkim, słabi w niczym, spektakularni w  żadnej sferze. Słowem, bardzo uniwersalna armada, idealna dla początkującego admirała, gdyż neguje sporo niedogodności związych z manewrowaniem czy niedoborami w uniwersalnej sile ognia. Statki FSA są twarde, zwrotne i posiadają uzbrojenie gotowe do walki z każdym celem na każdy dystans.

+ Prawdopodobnie najmocniejszy Dreadnought w grze. ‘Enterprise’ to, jak piszą sami twórcy gry, pływająca platforma śmierci. Świetne statystyki, kosmiczna wytrzymałość przeciwko każdej formie ataku i na dodatek możliwość wyposażenia go w dwa dodatkowe systemu pozwalają stworzyć z niego niezniszczalną fortecę (dzięki /dwóm/ generatorom tarcz) albo też prawdziwą maszynę do bombardowania wroga (dzięki dwóm bateriom rakietowym i trzem działom głównym).

+ Uniwersalność w rozgrywce. Floty FSA potrafią być tak wyposażone, by móc nimi grać na wiele różnych sposobów. Wysoka zwrotność i dobre działa pozwalają prowadzić grę na dystans z nieprzerwaną bombardą, dobre możliwości abordażu dają szansę walki w zwarciu, wysokie statystyki i wyszkolenie załogi dają szansę w ofensywnej rozgrywce, solidna defensywa pozwala grać zachowawczo.

- Mocna flota, słaba armia. Póki co, choć na morzach i oceanach siły FSA są dobre z każdej strony, to na lądzie i w powietrzu federaci nie pokazują pazura. Nie jest źle czy tragicznie, nadal mogą powalczyć, ale już nie możemy się spodziewać takich perełek jak wyżej wymieniony ‘Enterprise’ czy w ogóle takiej uniwersalności i skuteczności.

- Technologicznie, bez cudów. FSA jest jak pralka Frania – wszystko wypierze, będzie czysto i schludnie, ale o programowaniu pralki  czy innych gadżetach możemy sobie pomarzyć. FSA jest proste jak trzonek cepa

+ Frakcja wysoce defensywa, jeżeli znacie system Hordes to można by było spokojnie porównać królestwo Brytani do Trolli. Flota jest raczej powolna, ociężała, ale ich okręty to pływające zamki o dużej wytrzymałości i licznych wieżach, pozwalających na zachowaniu ciągłości ostrzału podczas poruszania się bez przejmowania się za bardzo o kierunek zwrotu okrętu. Dodatkowo unikalna tarcza ‘Guardian’ chroni nie tylko okręt na którym się znajduje, ale tworzy 8” bąbel, dając efekt tarczy pobliskim statkom, zaś zasada ‘Experianced Engineers’ pozwala naprawić okręt nawet po krytycznych obrażeniach.

+ Wytrzymała flota morska może nadrobić niedobory w mobilności dzięki wysokiej klasy okrętom powietrznym – Brytyjskie rotory są dość zwinne, wytrzymałe i pięknie uzupełniają tę lukę floty morskiej. Jakby tego było mało Kingdom of Britannia oferuje łódź podwodną z prawdziwego zdarzenia, zdolną do rozrywania kadłubów wrażych okrętów zwyczajnie poprzez przepływanie pod nimi.

- Duża wytrzymałość nie oznacza dobrych statystyk defensywnych. Okręty brytyjskie z całą pewnością nie będą narzekać na wsparcie z powietrza oraz eskortę przeciwlotniczą, by chronić się przed bombowcami. Kolejny argument za tym, by nie ruszać się z portu bez wsparcia lotniczego.

- Dużo wież co prawda oznacza dużą siłę ognia i możność prowadzenia ostrzału podczas manewrowania, ale jako że siła wież spada wraz z obrażeniami często zanim dotrzemy na skuteczny zasięg nasze działa już nie mają takiego kopa, jak byśmy chcieli. A Brytania cierpi na brak alternatywnego uzbrojenia, tak naprawdę poza torpedami nic ciekawego w arsenale nie mają.

+ Frakcja wyposażona w śmiercionośne uzbrojenie w postaci rakiet zapalających. W ogóle, Japończycy są w tym systemie zakochani w rakietach i torpedach i potrafią spuścić prawdziwy deszcz zniszczenia na swoich wrogów. Dodajmy do tego świetnie wyszkoloną załogę, i otrzymujemy armadę, która szybko stara się przybliżyć do wroga, torpedując go intensywnie aż do momentu abordażu przez samurajów z plecakami rakietowymi!

+ Mechaniczna Kałamarnica. Tak, jest zaleta sama w sobie, bo okręt ten jest sygnaturą Imperium, prawdziwą bestią mórz i oceanów. Z szalenie wysoką statystyką AP jest to okręt, który po zderzeniu się ze statkiem wroga złamie go w pół jak zapałkę. Nawet największe i najcięższe statki wroga nie są bezpieczne w bezpośrednim starciu z mechakałamarnicą. Jakby tego było mało potwora ta jest dość wytrzymała i na dodatek pływa w zanurzeniu.

- Piekielnie trudna do opanowania. Empire of the Blazing Sun posiada okręty, które potrafią dosłownie zasypać wraże maszyny torpedami i rakietami… Problem polega na tym, że ich uzbrojenie ma ściśle określone kąty ostrzału (a torpedy to już w ogóle, prostopadle do linii kadłuba) co oznacza potwornie trudne manewrowanie. Jest to jedna z dwóch frakcji, która powinna się starać kierować swoje okręty czołowo na wroga, a nie ustawiać się burtą, by uwolnić pełen potencjał ich uzbrojenia. Co prawda zasada specjalna ‘Sharp Turn’ nieco nam pomaga i pozwala dokonywać manewrów niewyobrażalnych u innych nacji, ale tak czy owak admirał tej azjatyckiej floty musi starannie planować swoje ruchy.

- Papierowe siły powietrzne. Maszyny latające Imperium nie są słabe – są w stanie nawiązać walkę na równych zasadach prawie z każdą inną siłą aeronautyczną pozostałych nacji. Jednak ich latające okręty są raczej nieodporne na ostrzał, i strącenie ich z niebios nie będzie stanowić dużego problemu dla frakcji z mocnymi siłami powietrznymi jak republika Francuska czy Przymierze Antarktyki.

+ Nie dajcie się zwieść najbardziej generycznemu wyglądowi pruskiej floty… Jest ona bowiem absolutnie najszybszą w grze. Tak szybką, że to aż budzi grozę w sercach przeciwników. Ich fregaty malują do 13” na turę. Ich najcięższe okręty śmigają nawet do 7”. W porównaniu do okrętów innych frakcji daje im to średnio 2” a do francuzów, nawet do 4” przewagi co turę – przykro nam, nie da się wyprzedzić Pruskiej Floty.

+ Zabójcza prędkość ma swój cel. Pruska metoda walki na morzach niewiele ma wspólnego ze żmudnym ostrzałem na dystans, o nie. Prusacy wolą bardziej bezpośrednie starcia i dlatego każdy ich okręt posiada doborowe oddziały szturmowców, dając pruskim okrętom nieludzko wysokie statystki AP, tworząc z nich flotę stricte abordażową. Celem każdego pruskiego admirała jest podpłynąć pod wraży okręt i zwyczajnie wklepać wrogich oficerom z piąchy. Pomaga w tym uzbrojenie Tesla, którym można podsmażyć załogę przeciwnika zanim zaczniemy go kopać w klejnoty.

- Bardzo jednowymiarowa frakcja. Co prawda można powalczyć na działa, można polegać na generatorach Tesla czy na wielkich zeppelinach w starciu, ale to tak, jakby kupić Oreo i nie zjeść białego kremu. Kiedy wybierasz Prusaków wraz z nimi wybierasz określony styl gry – hurra i do przodu, znaczy się. Jeżeli nie wykorzystujesz przewagi prędkości i abordażu, to nie wykorzystujesz żadnych mocnych stron tej frakcji.

+ Najbardziej zaawansowana frakcja w grze pod względem technologii, czujemy, że gramy praktycznie obcymi na planecie ziemia. Największa lista zasad specjalnych i smakowitych gadżetów, jak możliwość teleportacji, przebijanie tarcz, czy działa energetyczne. Przymierze mroźnego południa to prawdziwa zmora dla przeciwników, gdyż zmusza do żmudnego rozgryzania dróg obejścia wszystkich tych sztuczek i zabawek. Dla przykładu, działa energetyczne mają taką samą skuteczność bez względu na zasięg a pociski ze Struginium mają szansę totalnego zignorowania wrażej tarczy.

+ Unikalne jednostki z pokręconymi zdolnościami. Callimachus Time Dilation Orb, dla przykładu, zakrzywia czasoprzestrzeń i pozwala teleportować okręty.  Działa cząsteczkowe przebijają okręty i uszkadzają wszystko, co stoi na ich linii strzału. Technologia ‘Wave Lurker’ pozwala zanurzyć nawet największe okręty floty by uniknąć wrogie ostrzału. ‘Inventive Scientists’ utrzymują okręty w grze pomimo uszkodzeń. Myśliwce Antarktyki to Drony, nie potrzebują tankować, nie potrzebują wracać do bazy.

- Opieranie się na technologii i zasadach specjalnych jest fajne, gdyby nie fakt, że stanowi zastępstwo dla… statystyk. Głównie wytrzymałości. Okręty Covenant of Antarctica nie posiadają świetnych pancerzy, elitarnych załóg do abordażu czy licznego uzbrojenia przeciwlotniczego, polegać więc muszą na wszystkich sztuczkach i zasadach specjalnych jakie są w stanie dostać. Tak więc frakcja wymaga ogrania i ma wysoką krzywą nauczania.

- Brak uniwersalności. Poszczególne modele są wyjątkowo ostro nakierowane na realizację pojedynczej roli – co prawda spełniają ją dobrze lub nawet świetnie (brygada niszczycieli klasy ‘Plutarch’ potrafi zorganizować wręcz obsceniczną siłę ognia), ale jeżeli zderzają się z przeciwnikiem, który wykracza poza ich profil skuteczności są bezsilne. Należy ostrożnie wybierać cele swoich ataków.

+ Twoje statki… Latają. Czy potrzebne jest obszerniejsze wyjaśnienie? Francuzi uznali, że przy istniejącej technologii podział sił na lotnictwo czy marynarkę wojenną jest sztuczny... Skoro ich okręty klasy ‘Magenta’ mogą spokojnie wypłynąć z portu, rozwalić wraże okręty po czym wzbić się w powietrze by wyeliminować wsparcie lotnicze wroga. Czego chcieć więcej? Może ciekawych zabawek: ‘Cloud Generator’ robi dokładnie to, co jego nazwa sugeruje – tworzy chmury do skrywania okrętów przed wrogim atakiem. ‘Field Generator’ potrafi skasować działanie wrogiego generatora a ‘Retardent Armor’ chroni przed efektami specjalnymi różnorakich typów amunicji.

+ Absolutna dominacja w przestworzach. Jakby było mało tego, że twoje statki potrafią latać, to francuskie siły powietrzne same w sobie stanowią wielką siłę. Są szybkie, twarde i świetnie uzbrojone. Jakby ktoś próbował odebrać francuzom tytuł panów przestworzy, to niech próbuje – poza wręcz paranoiczną liczbą działek przeciwlotniczych na /każdy/ okręcie we flocie Republika Francji posiada jak na razie jedynego powietrznego dreadnoughta, prawdziwą latającą fortecę, która przypieczętowuje ich panowanie nad przestworzami.

- Jedna z najwolniejszych flotylli w grze, Francuzi nigdzie się nie spieszą i pędzą przez morza i przestworza w iście ślimaczym tempie. W porównaniu do prędkości Prusaków… Francuzi praktycznie stoją w miejscu. Co prawda duża liczba działek Ack-Ack, generatory chmur i wytrzymałe pancerze mają dać francuskiej flocie trochę wytchnienia, ale żółwie manewrowanie nie pomaga w próbach zniwelowania siły abordażowej prusaków, ciągłych, dalekodystansowych bombard Przymierza czy Federacji czy wyminięcie frontalnych uderzeń Imperium Gorejącego Słońca.

- Taki ‘minus na siłę’, ale warto napisać, że Francuska Republika to wciąż świeża frakcja w szeregach Dystopian Wars i nie posiada tak obszernego wyboru jednostek jak ‘pierwsza czwórka’. Oczywiście z czasem ta różnica zniknie, ale na dzień dzisiejszy jest tak a nie inaczej.

+ Rosyjska Biała Flota jest taka, jaką byśmy ją sobie wyobrażali. Z przerostem formy – wszystko ma być duże, wszystko ma być pancerne i wszystko ma mieć więcej dział niż nakazuje logika. Tak też w istocie jest – okręty ruskiej koalicji są uzbrojone po zęby, napchane działami jak dzikie świnie truflami. Dodatkowo ich wytrzymałość jest szalona, dzięki ‘Ablative Armor’ każdy strzał ledwie im farbę z kadłuba rysuje dopóki nie padnie trafienie krytyczne.

+ Wielka siła rażenia to jeszcze nic, Rosjanie nie mają zamiaru grać czysto. Wojna to wojna, dżentelmeńskie zagrywki mogą sobie zostawić na klubowe posiedzenia przy sherry. I tak na ich okrętach znajdziemy ‘Mimic Generator’ dzięki którego skopiujemy efekt dowolnego innego generatora w zasięgu. ‘Torpedo Breaker’ to cud techniki, który potrafi przekierować napływające pociski a ‘Glacier Generator’… tworzy lodowce. Więc jeżeli czujesz, że nadchodzi duża siła ognia po prostu postaw górę lodu z zagrożonej burty i jesteś w domu.

- Wielka siła rażenia, fajne zabawki… gdzie wada? Zasięg. Cała ta ‘wielka siła’ objawia się nam dopiero na średnim i krótkim zasięgu, a to oznacza konieczność doczołgania się do wrogiej floty by naprawdę spuścić im lanie, a że Ruska flota stoi raczej bo ‘powolnej’ stronie w tabeli prędkości okrętów, to muszą polegać na swoich zasadach specjalnych jak pancerze, lodowce i złodziejski generator.

- Concript Crew! Większość gier z Rosjanami jakoś zawsze dodaje zasadę tego pokroju, zasadę mówiąca o tym, że załoga nie składa się z wyszkolonych żołnierzy, lecz z wszelkich Ivanów, Pieti czy Szkolnikowów prosto z serca tajgi wyrwanych i wepchniętych w mundur. Co to oznacza dla floty? Statki jako statki są mocne i wytrzymałe, ale załoga jest beznadziejna, więc abordaż boli, ochrona przeciwlotnicza jest marna a i walka z torpedami, gdyby nie technologia, byłaby trudna.

I w ten oto sposób przeoraliśmy na krótko wszystkie 7 frakcji dostępnych w grze – wszystkie nadal się rozwijają, dostają nowe modele, a jakby było mało to dopiero startery do flot morskich! A mamy jeszcze startery do sił lądowych do omówienia i wglądu… Cóż, będzie materiał na kolejnego posta w niedalekiej przyszłości. Ciao!