[20.V.2013] Tańce godowe Fanów Warhammera...

Wiecie co, moi mili czytelnicy? Miałem temat. Miałem aktualny temat do omówienia, ot, chciałem poruszyć niedawno dotknięty na łamach forum Gloria Victis. Temat problemów z akceptacją naszego hobby w szerokim gronie, w środowisku naszego otoczenia. Jak pogodzić rodziców ze swoim hobby, jak walczyć ze stereotypami i politowaniem tych, którzy nie rozumieją tej zabawy, jak przekonać swoją lubą do plastikowych żołnierzyków… Ot, taki Poradnik Przetrwania dla nerdów i geeków. Jako że jestem jednym z nich i trwam do dziś w szczęściu i radości, pełen pozytywnej energii uważam, że mam odpowiednie doświadczenie i sprawdzone metody do zaprezentowania! Ale co się okazuje, dużo cieplejszy temat wyłonił się na łamach forum – wiecznie gorący, gorejący jaśniejącym płomieniem mocy i prawości, powtarzający się niemalże miesiąc w miesiąc… Czyli Rytualne Tańce Godowe graczy jęczących na bolączki związane z Hobby, które w znacznym stopniu rozumieją jako synonim do słów ‘Games Workshop’.

Więc się dzisiaj z tym zabawimy, mili Państwo, nawet jeżeli tematu tego dotykałem już w kilku podobnych sytuacyjnie tekstach, bo po prostu wygląda na to, że katechetyczna praca nigdy się nie kończy, i fanów Genialnego Wydawcy trzeba regularnie naprowadzać na ścieżkę oświecenia. Czytelnicy bloga doskonale wiedzą, że ja sam – autor – jestem jedną z wielu Dziwek Games Workshop, prawdziwym koprofilem pysznej kupy prosto od GW. Takich jak ja jest wielu – ludzi, którzy niezależnie od tego jak bardzo wielkiego kloca wydawca ustrzeli na dywan, staną nad tą śmierdzącą kupą, powiedzą, że cuchnie aż się wytrzymać nie da, że ohydna i wywraca ich wnętrzności… A potem wezmą, zapakują w torebeczkę i zaniosą pod strzechę swoich domostw. Musicie wybaczyć obrazową prezentację, ale widocznie delikatniejsze słowa i eufemizmy nie działały należycie. Ja jednak jestem dumny. Tak, pławię się w sosie własnego elitaryzmu ponieważ – choć przyjmuję wypluwki GW i proszę o dokładkę – to przynajmniej nie marszczę nad nimi noska, nie wymyślam, jak to muszę skończyć z tym wydawcą, jak ich nie cierpię i jacy oni są be, źli i w ogóle wbrew… Tylko po to, by potem dumnie obwiesić się własną hipokryzją, kiedy naturalnie towary nabędę.

Bo kto z tych, co pluje gęstą śliną na te nowinki do Eldarów (*a jest graczem tychże!*) w ostatecznym rozrachunku się oprze? Szczególnie, jak się okaże, że rzeczony Wraithknight jest silny i ociera się o bycie przegiętym – a znając próby GW, możemy na to liczyć; Duże pudło musi się sprzedać, a to wymaga, by modele nie tylko wyglądały, ale po prostu grały na stołach jak należy. Riptide z wydania Tau było nie było wszedł w listy gładko i bez narzekania, że słabeusz… Słowem, obstawiam, że wielki, upiorytowy rycerz będzie na tyle mocny, że Eldarscy gracze będą mieli solidny problem by grać tak, by się bez niego obejść. No ale to wyjdzie w praniu i w sumie niewiele ma do rzeczy do faktu, że śmieszna nieco tradycja „Jęczymy – Kupujemy” trwa i trwa… I by było zabawnie, zaiste jest tylko domeną fandomu Wojennych Młotków! Fanbaza Warmahorde czy Infinity nie ma takich spinek, takich problemów, takich zrywów.

Czy to oznacza, że Privateer Press czy Corvus Belli po prostu lepiej traktują swoich klientów? Być może. Na pewno. Tak jest w istocie. Ale tutaj działa prosta zasada – jeżeli nie podoba mi się polityka wydawnicza korporacji o nazwie Games Workshop, odnajduję żelazo w swoich jajach i zamiast jęczeć jak nastka w białych kozaczkach, że jej Biżu Bażu zamknęli pięć minut przed czasem, biorę swoją krwawicę i wydaje na co innego. Nie, to nie oznacza, że nie możecie wydawać swojej kasy jak chcecie naturalnie – bardziej to, że kiedy to robicie, to róbcie to z sensem i jakimś taktem! Bo rzucanie w kogoś pieniądze a jednoczesne buczenie, że jego produkt to kiła i syf trąci jakimś groteskowym kabaretem, jakby Tiger Lillies oglądał a nie hobbystów!

Powtarzam się. Wiem. Ale czuję, że muszę. Mam misję! Niech będzie dosadnie powiedziane – nie żyjemy w hobbystycznej pustce. Czasy, kiedy Games Workshop narzucało swobodny dyktat całemu rynkowi minęły. Tak, owszem, produkty GW nadal są najbardziej rozpowszechnione i óglnodostępne… Ale jeżeli za cenę takiego Wraithknight’a można kupić całkiem solidną armijkę do takiego na przykład Infinity czy dwa pełne startery do dowolnego systemu Spartan Games, co by można było od razu kumpla wciągnąć... To o co chodzi? W czym leży problem? CO was boli, mili państwo? Bo co mnie boli, to takie pierdzenie. Inaczej tego nie mogę nazwać. Jestem albo za, albo przeciw, a nie ‘przeciw, ale za’ – jeżeli coś mi się nie podoba, jeżeli coś mnie drażni, gra na nerwach czy zwyczajnie razi mnie, to to coś olewam w naturalnym systemie obronnym organizmu i umysłu. A nie tańczę i wymyślam w pustą przestrzeń po to, by cały Zryw, cała Wylana Bolączka została zapomniana przy pierwszej wypłacie i po premierze modeli i nowości…

Panie i panowie… Zdecydujcie się. Albo lubicie Games Workshop i ich produkty, i w takiej sytuacji kwestia finansowa nie powinna wchodzić w rachubę. Albo ich nie lubicie, i zlewacie.

Ot, takie to proste!

Uff! A jutro, z sensem i o modelach, czyli otworzę paczuszkę z plastikwym krakiem, zrobię fotki… Kolejny oddzinek Rzutu Okiem Cyklopa? A cóż to za modele? Zobaczycie jutro!