[20.VII.2012] Złomowisko: Nowe Farbki GW!

Witam pięknie po bardzo, bardzo długiej przerwie – dokładnie rzecz ujmując po stu czterdziestu dziewięciu dniach absolutnej ciszy! Przykro mi pisać, że niestety tak się stało, ale też raz już bardzo precyzyjnie ostrzegałem, że jeżeli blog ma umrzeć, to wszyscy zostaną o tym poinformowani, będzie wielka stypa i w ogóle, rozrywka dla całej rodziny! I chociaż pół roku minęło to jednak wracam to tego szlachetnego hobby, powoli wycinając coraz to większe odcinki czasu tak, by móc nie tylko czasem coś pomalować, poturlać kostką i poczytać, ale także coś, o zgrozo, napisać! Moment jest sprzyjający, przynajmniej pod jednym kątem – nowa edycja Warhammer 40k, jak to nowa edycja, wprowadziła swoisty reset do gry, więc każdy zaczyna poniekąd ‘od nowa’ (*naturalnie weterani zaakomodują się do nowego systemu znacznie szybciej niż nowicjusze, ale takie jest odwieczne prawo natury!*).

Dziś jednak zaczniemy orzeźwiająco, tematem, w którym czuje się dobrze i pewnie. Tematem, którym się bawię najchętniej i najdłużej – nigdy nie kryłem, że gracz ze mnie praktycznie żaden, i tak sobie od niedzieli do niedzieli może porzucam kostkami by coś postrzelać czy obić w walce wręcz – jednak malowanie to część tego hobby, której chętnie się oddaje. Pamiętacie ten wpis? Ogólnie krótka seria o popularnych wśród hobbystów farbach akrylowych cieszyła się wzięciem i zadowalającą poczytnością, tak więc dlaczego by nie Zoidberg? Panowie z Games Workshop uznali, że pora zaatakować konkurencję także na tym froncie i dokonali totalnego odświeżenia swojej linii farbek. Jak im to wyszło? Zaraz się przekonamy!

Pierwsze co natychmiast podnosi ciśnienie (*w dobrym znaczeniu tejże wypowiedzi*) to praktyczne podwojenie oferty. Poprzednio panowie z Growego Warsztatu oferowali łącznie 72 farbki, w tym 45 Citadels Colors, 8 Łoszy oraz 18 Foundation Colors. Jak dobrze wiemy nie był to wachlarz zbyt konkurencyjny względem chociażby takiego Vallejo, dużo kolorów zwyczajnie brakowało lub też posiadały zaledwie jeden rodzaj odcienia. Jednak nadeszła zmiana, a w raz z nią aż 69 nowych słoiczków! Tak jest, teraz  w ofercie mamy aż 141 różnych farbek nie licząc dodatków w postaci rozcieńczalnika, płynu do transferów czy podkładu w słoiczku. To kolosalna zmiana i tylko na dobre, bo przecież im więcej farbek, tym lepiej dla nas.

Przejdźmy jednak do konkretów – wraz z ów znacznym powiększeniem oferowanego wachlarzu farbek zmienił się całkowicie system ich nazewnictwa, jest teraz bardziej zunifikowany i co by dużo mówić, bardziej intuicyjny w obsłudze. Zamiast ‘fundacyjek’ mamy po prostu serię nazwaną ‘Base’ – klarowniej być nie może, oto są farbki to kładzenia podstawy pod dalsze kolorowanie, farbki o wzmocnionej pigmentacji by móc kryć już za pierwszą, najwyżej drugą warstwą. Tylko że zamiast marnych osiemnastu, mamy ich aż trzydzieści i cztery, w tym aż cztery metaliczne! Czy jednak udało im się utrzymać wysoką jakość zawsze chwalonych ‘fundacyjek’? Nie będę się zaklinał, że owszem, bo jeszcze wszystkich nie mam, ale nabyłem już kilka nowych kolorów i jestem bardzo zadowolony – nadal są gęstsze i nadal oferują bardzo dobry poziom krycia. A poszerzenie palety ucieszy wszystkich, którzy preferują szybkie malowanie w stylu bazowy kolor + wash.

O ile jednak wzbogacenie oferty w ‘nowych fundacyjkach’ cieszy, to jednak powiększenie serii Citadel Colors aż do siedemdziesięciu nowych farbek spowodowało u mnie ekstatyczną wręcz radość. Tyle nowych kolorów! Nareszcie każda barwa ma swój własny wachlarz odcieni, nawet zapomniany różowy! A brązów, niebieskich i zielonych mamy już po prostu całe tłumy… kremowe też się wzbogaciły, nareszcie malowanie kości nie będzie polegało na entuzjastycznym łoszowaniu nadużywanego konia roboczego zwanego Bleached Bone – teraz po prosu masz aplika- kolor do wszystkiego! Dodajmy do tego osiem metalicznych farb (*co daje śliczne dwanaście wraz z tymi z serii ‘Base’*) i mamy naprawdę solidną paletę. A jakościowo? Jak stare dobre Cytadelki, czyli cholernie nierówno – Yriel Yellow nadal kryje do dupy i wymaga dobrego podkładu i dużo cierpliwości ale już taki Thunderhawk Blue to nie tylko dobry nowy kolor, ale też kryje jak złoto i zasługuje na uznanie; widać, w tej materii nic się u GW nie zmieniło, i nadal chłodne kolory i brązy możemy brać w ciemno tylko po to by trzykrotnie się zastanawiać nad zakupem jasnych barw. Mogę za to ciepło pochwalić nowe metaliczne odcienie – pigment jest naprawdę drobniutko zmielony, jak u doskonałych metalicznych farb Vallejo, i nie daje już efektu brokatu, tak więc tutaj naprawiono wadę i chyba po raz pierwszy od długie czasu nie będę przeklinał i odradzał używania metalików od Genialnego Wydawcy! Kudos.

Ze starej serii mieliśmy jeszcze łosze. Osiem ich było, i były one ‘nienajgorze’, gdzie przez to słowo prezentujemy definicję w stylu: spełniały swoje zadanie, nie były podłe, a stosunek ceny do jakości był, co zaskakujące u Games Workshop – naprawdę dobry. Zestaw łoszów szybko zyskał uznanie malującej gawiedzi i stał się nieodłącznym elementem warsztatów malarskich w kraju i poza nim! GW nie ubiło więc i tej dojnej krowy… zamiast łoszy mamy teraz eleganckie Szejdy (*Shades!*) i zyskaliśmy dodatkowo cztery nowe odcienie co daje nam łącznie dwanaśnie sympatycznych kolorów. I zaiste, nadal są dobre, nadal wyśmienicie sprawują się w roli szybkiego aplikatora cienia a po zmieszaniu z glaze medium dostajemy całkiem znośnego glejza (*gorąco przepraszam za te radykalnie leniwe spolszczenia szlachetnej mowy Anglosasów, ale jakoś nigdzie nie trafiłem na dobre…*).  Czyli znowu plus, im więcej, tym lepiej.

I tym teoretycznie powinniśmy zamknąć listę. Mamy więc więcej kolorów w każdej linii produktów i możemy się z tego cieszyć. Ale nie, GW uznało, że jak idziemy na całość, to nie przebieramy w środkach! I w ten sposób do rodziny dołączyły jeszcze trzy nowe rodzaje farbek. Trzy błogosławione rodzaje farbek. Wszyscy wiemy, że chłopaki z Nottingham uwielbiają ogłaszać, że każdy ich nowy produkt jest ‘rewolucyjny’ i ‘odmienia oblicze hobby na planecie Ziemia’. Tym razem jestem w stanie się z tym zgodzić, do pewnego stopnia, ale jednak! Oto bowiem do oferty dołączyły Glaze’y (*na mroczne potęgi, nareszcie!*), farbki Dry oraz coś a la farbki strukturalne o wdzięcznej nazwie Texture. Przynaje, kopara mi nieco opadła przy ich testowaniu.

Glaze. Boże, jaka szkoda, że jest ich tylko cztery. Jeżeli jesteście stałymi czytelnikami tego bloga, to pewnie się zorientowaliście, że glazeowanie to taka jakby moja ulubiona technika w malowaniu. Zawsze jednak wymagała troszkę zabawy, gdyż stworzenie glaze’a to rozcieńczania, dodawanie medium, mieszanie i przeklinanie. GW jednak uznało, że glaze’y to jednak fajna sprawa, i wydało cztery bazowe kolory – jestem im za to bardzo wdzięczny; z miejsca kupiłem wszystkie i nigdy się nawet nie obejrzałem, bo oszczędzają mi roboty w piękny, spektakularny sposób. Zmiana bazowego odcienia nigdy nie była prostsza, przysięgam – teraz możesz pomalować przykładowy pancerz srebrnym podkładem, wychlapać niebieskim glaze’em, wydrybruszować jaśniejszym srebrnym i jesteś w domu. Pokochacie te farbki, na Peruna, pokochacie, gdyż pomagają  na tak wiele sposobów – łagodzą za ostre rozjaśnienia, zmiękczają blending, pozwalają lekko lub mocno zmienić odcień koloru bazowego… są cudowne. Bierzcie w ciemno.

Dry. No, sucho znaczy się. Ciekawy koncept, byłem nieco sceptyczny, ale się przekonałem po przetestowaniu. Drybrush to taka specyficzna technika – jeżeli nie opanujesz jej w mistrzowskim stopniu, to efekty jakie uzyskasz przy jej pomocy nigdy nie przekroczą standardu Table Top z kategorii ‘ujdzie na regimencie’. Problem z drybrushem zawsze był ten sam… smyranie. Smyranie farbą, znaczy się – wiecie przecież, brałeś trochę farbki na pędzel i smyrałeś ją w chusteczkę, papier czy cokolwiek, by się pozbyć nadmiaru aż tylko trochę przysuchego pigmentu na włosiu zostawało. GW wyszło naprzeciw tymże oczekiwaniu i wydało serię od razu ‘wyschniętych’ farb! Oto geniusz tej firmy – farbki, schną, nadać temu nazwę i sprzedawać jako genialny produkt. A tak na serio, jest to całkiem dobrze sprawująca się seria – dostajemy łagodne, pastelowe kolory w jasnych odcieniach, które rzeczywiście działają; nakładasz trochę ów specyfiku, jednym ruchem ścierasz nadmiar i jesteś gotowy do solidnego drybrush’u. Konsystencja farbki powoduje, że nie ma szans by coś ‘ściekło’ tam gdzie nie trzeba, a na dodatek ewentualny nadmiar można zetrzeć z modelu nawet palcem. Wygodne.

I najnowszy wynalazek, moja nowa miłość. Texture. Farbki strukuralne. Malował ktoś z was kiedyś ściany tym barachłem? To taka jakby farba z piachem w środku – jak ją nakładasz, to zostawia elegancką teksturę. Tutaj mamy do czynienia z praktycznie tym samy; ot, sześć kolorów napchanych piaseczkiem. Czemu to takie wspaniałe? Po oszczędza kilogram pracy. Nie musisz już smarować podstawki wikolem, maczać w pojemniczku z piaseczkiem, czekać aż wyschnie by potem chlupnąć podkładem by dopiero zacząć malować. Teraz zwykłym pędzlem malujesz piaskiem po podstawce, ba, piaskiem w już wybranym kolorze. Kiedy przeschnie (*a schnie tak szybko jak akrylowa farbka*) wystarczy pociągnąć drybrushem i oto gotowa, acz prosta, podstawka. Jest to naprawdę doskonały wynalazek i znacznie, drastycznie przyspiesza proces tworzenia podstawek pod praktycznie wszystko – dla regimentów czy oddziałów to bardzo zacna wiadomość.

Słowem podsumowania, Games Workshop zakasało rękawy, napięło napełnione Mountain Dew muskuły i rzuciło konkurencji Power Fista. Wyszło? Całkiem nieźle. Znaczy, nie zrozumcie mnie źle – GW nie strąciło z pantałyku Vallejo czy nie pokazało klasy P3. Ba, nadal zamykają swoje farbki w tych strasznych plastikowych słoiczkach, których nawet do góry nogami trzymać nie można. Ale tym razem oferują całkiem unikalne produkty, który na dodatek są warte swojej ceny i otwierają przed hobbystami kilka solidnych sztuczek i ułatwień w całym tym czasochłonnym procesie jakim jest malowanie modeli.  Za to jesteśmy im wdzięczni.

I w ten oto sposób kończę pierwszy wpis tego stulecia :D Dobranoc!