[06.VI.2013] Czy Games Workshop NIE zmienia się dla nas?

Godzina druga nad ranem. Czy też, druga w nocy, czarnej i głębokiej. Pamiętam, czytałem gdzieś, że jest to tak zwana wilcza godzina, w której każdy organizm przeżywa drobny kryzys zmęczenia, chyba że wcześniej solidnie uwarunkował się na inny schemat spania, skalibrował do niego swój biologiczny zegar. Zacząłem pisać ten wpis ponieważ właśnie o tej godzinie wpadła i do głowy dziwna myśl… Czy Games Workshop musi się zmieniać, by nadal być popularnym wydawcą z chwytliwymi produktami i rozpowszechnionymi grami? Sam nie wiem skąd takie pytanie zawitało mi do głowy… Ot w planach miałem recenzję podręcznika do Hordes MkII, czytałem drugim okiem informacje na temat przejścia Dust Studio pod pieczę Battlefront Miniatures i nagle mnie olśniło, że siła GW jest oparta na tych samych zasadach, co siła Katolickiego Kościoła… Dalekosiężne porównanie? Zaraz wyjaśnię.

Zanim jednak rzucę w was argumentami, które postawiłem za tym hasłem, chciałbym zauważyć, że sam byłem w obozie Zmian. Sam głosiłem rzeczy, które najchętniej widziałbym zaimplementowane zarówno w samej mechanice systemów GW jak i zmiany w metodologii wydawniczej, choć ta akurat mniej dotyczy tego tekstu. Wiem, że pośród was, mili czytelnicy, znajdą się zapalczywi obrońcy Warhammerów – będą mówił o tym, że gry są okej, że mechanika jest dobra, że jeżeli gra cierpi na braki w balansie, to czemu te same nazwiska królują na podiach różnych turniejów (*chociażby dlatego, że baza turniejowych graczy ma wolny przyrost w nowym narybku a kwestie balansu się są rozwiązywane przez firmę, lecz przez samych graczy w swoim własnym gronie*)? Jednak nie ma co się czarować i trzeba pokazać, że ma się jaja (*albo też wściekłą macicę*) i stwierdzić jasno i wyraźnie, że rdzeń mechaniki obu systemów jest po prostu… Archaiczny. A Games Workshop zachowuje się jak rząd w każdym kraju o krótkiej kadencji, czyli nie chce ryzykować radykalnych reform, skoro ludzie łykają aktualne rozwiązania. I tak więc z edycji na edycje widzimy relatywnie niewielkie zmiany, które zgrabnie przenoszą ciężar zabawy na jej inny aspekt, ale tak naprawdę nie dotykają jej rdzenia, podstaw jej mechaniki.

Bo nie uważacie, ze gra zyskałaby na głębi taktycznej, gdyby zamiast staroświeckiej metody ‘moja tura – twoja tura’ zastosowano rozwiązanie ‘moja faza – twoja faza’ albo jeszcze lepiej ‘moja jednostka – twoja jednostka’? System, w którym możemy reagować na poczynania przeciwnika, a nie tylko ze smutkiem patrzeć, jak dobra strzelecka runda po stronie wroga zwija nam 1/4 czy nawet 1/3 armii zanim zdążymy w ogóle tymi modelami coś zrobić (*aż człowiek może się zapytać, po co je wystawiał na stół?*). Albo rozwiązane, gdzie strzelanie przez oddział aktualnie ma szansę uszkodzić i uśmiercić żołnierzy w tym oddziale. Albo wydawanie nowości w równych falach, po troszku dla każdej armii zamiast zmuszać graczy do czekania kilku lat na zobaczenie czegoś nowego do swojej kolekcji, nieraz ze smutkiem patrząc, jak siła armii spada tylko dlatego, że innych rośnie z nowymi wydaniami. Albo publikacja samych zasad do poszczególnych armii i gier za darmo na stronie w formie plików PDF. Listę mógłbym jeszcze kontynuować i na pewno każdy z was również mógłby wymienić zmiany, które chętnie by widział na łamach produktów Games Workshop.

Pytanie brzmi… Czemu w takim wypadku wydawca tego nie robi? Wiemy już, że z pewnością w pewnym stopniu wpływa na to niechęć do podejmowania ryzykownych działań…  Jednak zacząłem zakładać, że tak naprawdę wydawca widzi w swojej niezmienności aktualną zaletę! Sięgając po Warhammera doskonale wiemy, co dostaniemy, a archaiczna mechanika, która nie ulega przeobrażeniom w znacznym stopniu od dłuższego czasu, aktualnie wyróżnia się na tle pozostałych systemów! Nie wiem, czy wyrażam się jasno – chodzi mi o to, że Games Workshop może trzymać się utartego schematu i nie wprowadzać żadnych większych zmian dlatego, że pomimo wad i niedociągnięć, taka wytarta do wszelkich granic mechanika, taki sposób wydawania nowości jest unikalny właśnie dla Wojennych Młotów! A bycie unikalnym to jeden z kluczowych elementów sukcesu. Słowem, wydawca może być w pełni świadom, ze inne gry mają bardziej interaktywne mechaniki, że ich gry są nowocześniejsze, dynamiczniejsze, płynniejsze w rozgrywce… Ale tak naprawdę powielają między sobą znane schematy, jak naprzemienna aktywacja jednostek, reakcja w turze przeciwnika, zarządzanie rozkazami… GW tego wszystkiego zwyczajnie nie ma i, żeby było zabawniej, dzięki temu wyróżnia się na tle innych gier.

Stąd właśnie porównanie do kościoła – GW oferuje niezmienną stałą, moc tradycji w świecie zmian. Tutaj doskonale wiemy, czego się spodziewać, ma sporą rzeszę wiernych wyznawców (*nieraz wojowniczą i zapalczywie ślepych na egzystencje innych systemów!*) i stoi mocno za swoimi produktami, trzymając się tradycji z niemalejącym uporem. Dlatego też nie spodziewałbym się żadnych drastycznych zmian i ruchów ze strony tego wydawcy, zarówno w najbliższej przyszłości jak i na łamach dalekosiężnych planów… Bo tak naprawdę największe zmiany możemy zaobserwować w ewolucji wydawniczej – nowe wzory pudełek, nowe kalkomanie, poszerzona kolekcja farbek i znaczna poprawa jakości wizualnej kodeksów czy podręczników, powoli czyniąca ich produkty niejako towarami luksusowymi (*w cenie, przede wszystkim!*).

Nie mówię, że taka droga obrana przez Games Workshop mi się podoba, że jest dobra czy gwarantuje satysfakcję rzeszy fanów… Stwierdzam jedynie, że być może za stagnacją nie stoi lenistwo czy brak kreatywności ze strony developerów ich gier, lecz z doskonale zaplanowanej strategii działania, gdzie firma przekuwa swoje słabości w aktualne zalety, uderzając w odpowiednie struny swoich hobbystów  - jak widać, metoda działa, bo choć starzy wyjadacze i weterani wojennych młotów mają niezwykłą potrzebę regularnego narzekania na poczynanie swojego głównego dostawcy plastikowego uzależnienia, to tak czy owak głosowanie portfelami trwa i zawsze wychodzi na korzyść wydawnictwa; Czyli, po prostu, metoda się sprawdza.

I dopóki będzie się sprawdzać, to jest, przynosić zyski… Żadnych poważnych zmian nigdy nie zauważymy.