[02.VIII.2012] ROC#6: Modele do DUST Warfare

Dziś, moi drodzy, obędzie się bez rytualnego wstępu – nie będziemy pisać o wysokiej temperaturze ani też o olimpiadzie i jej całkowicie spodziewanych wynikach. Gdyż nie mam na to czasu… czemu? Widzicie zdjęcie nad tym paragrafem; mój z dawno zamówiony zestaw do zainicjowania zabawy z Dust Warfare nareszcie doszedł, kurier zapukał do moich drzwi i uradował mnie wielce! O tej ciekawej propozycji pisałem już jakiś czas temu, ale dopiero teraz udało mi się położyć rączki zarówno na podręczniku do ów systemu jak i na całkowicie w stu procentach własnych modelach! W podręcznik powoli acz żmudnie się wgryzam (*fortunnie nie jest to potwór w postaci księgi do Ogniem i Mieczem!*) i z pewnością za niedługo będziecie mogli spodziewać się pełnej jego recenzji, dziś jednak chciałbym się skupić na koniu napędowym, głównym silniku który popycha każdą grę figurkową do przodu – na modelach.

Fantasy Flight Games to firma wielka. Czemu zaczynam takim truizmem? Gdyż przyda nam się odrobinka historii. FFG nieustannie szukało, drążyło temat gry opartej na sprzedaży modeli, figurek, za każdym razem potykając się jednak… głównie o własną chciwość. Cóż, każdy popełnia błędy – korporacja również. Mieliśmy więc AT-43, naprawdę dobry system osadzony w solidnym uniwersum science fiction, który jednak musiał umrzeć z wielu powodów. Pierwszym, najważniejszym, była nieludzka cena. FFG próbowało wciskać drogi syf w cenie normalnych modeli – i kiedy piszę syf, mam na myśli naprawdę podłe miniaturki, zniekształcone gumoludy, malowane przez maszyny w ohydne kolory. Dodajmy do tego oryginalny, acz nieznany setting oraz słabą promocję… musiało paść. Nauka nie poszła w las, ale nie była wystarczająca: mieliśmy bowiem kolejną porażkę w postaci przejęcia Konfrontacji – marki, było nie było, znanej miłośnikom gier bitewnych. Niestety, FFG uznało, że sam znany setting wystarczy; tak więc nadal sprzedawali podłe gówno za kupę szmalu, bo to przecież Konfrontacja, więc się na pewno sprzeda! Oczywiście, jak to mawiała moja babcia, życie werifikuje – i Konfrontacja została zweryfikowana. FFG zrozumiało nareszcie, że nie wystarczy dobre uniwersum; trzeba mieć jeszcze dobry /produkt/! Zaskakujące…

Fortunnie, firma miała plan. Dust. W 2007 roku wydano grę planszową, przyjętą relatywnie ciepło, wariację starej jak świat gry Ryzyko osadzaną w świetnie wybranym uniwersum – bo naszym. Oczywiście, po pewnym liftingu, by było ciekawie i by było można swobodnie używać ‘licentia poetica’. Tak więc Dust opowiada nam o drugiej wojnie światowej, która nie tylko się nie skończyła tak jak powinna, ale też – dzięki technologii obcych zwanych Vrill – eskalowała na nowe wyżyny, dając w ręce każdej strony konfliktu nowe bronie i technologie! Tak więc mamy coś w stylu ‘Weird World War’ czy w klimatach Hellboya, gdzie naziści wskrzeszają swoich żołnierzy tworząc oddziały szturmowych zombie, Alianci zamykają swoich w egzoszkieletach a Związek Komunistyczny smaży wszystkich – jakże by inaczej – prądem ze zwojów Tesli. A że koncept się przyjął… W 2010 roku wydali Dust Tactics, kolejną grę planszową tym razem jednak z elementem kolekcjonerskim – modelami.

By było zabawniej, nauka w las nie poszła. I modele, które zaprezentowali, okazały się być prawdziwym paliwem popularności gry. Bo, uwaga, są ładne. Bardzo ładne, ktoś mógłby rzecz, szczególnie jeżeli porównamy je cenowo do innych systemów bitewnych. Zmiany było ogromne! Zrezygnowano z podłej jakości gumowe tworzywa na rzecz solidniejszego plastiku. Poziom detali skoczył z ‘to chyba jest pistolet’ do ‘mogę policzyć nity na karwaszu tego żołnierza’. I, bogowie błogosławcie, całkowicie zrezygnowano z psikania miniaturek jakimiś kolorami –jednolity podkład koniec w temacie! Wyszło? I to jeszcze jak. W końcu, gdyby im się to nie sprzedawało, linię wydawniczą by już dawno zamknięto… a nie wydawano coraz to nowsze modele, dodatki czy warianty gry… takie jak Dust Warfare, czyli podręcznik, który pozwala nam używać licznej już kolekcji modeli z Dust Tactics to rozgrywania bitew w stylu ‘wargamingowym’ niż planszówkowym.

Troszkę się rozpisałem, ale co tam – jak prezentuję nowy system, lubię przedstawić sprawy jasno i klarownie. Przejdźmy jednak to prawdziwego mięsa dzisiejszego wpisu, czyli modeli. Na pieniądzach nie śpię (*jeszcze! Zresztą, jakby to miał być numizmat, to pewnie niewygodnie by było…*), więc na start do mojej Wielkiej Rzeszy Niemieckiej wygarnąłem obowiązkowego Walkera oraz grupę dowodzenia ciężkich soldatów. I muszę przyznać, że zaskoczyli mnie wielce. Zaznaczę od razu. Za trójkę piechurów dowodzenia oraz pojazd zapłaciłem łącznie, hrm… 130 złotych z małym hakiem. Tyle, ile pi-razy-oko kosztuje Drednocik do Warhammera 40k; czemu takie porównanie? Ponieważ lekki pojazd w Dust Warfare jest większy od ów Drednota… a kosztuje dwa razy mniej w szmalu! Przejdźmy jednak najpierw do modeli piechoty…

► Heavy Kommandotrupp

Przyznaje, nie jest to sztandarowy przykład piechoty dla systemu lecz piechota ciężka… elitarna, można by rzec. No ale cóż, jeżeli mam do wyboru grupę zwyczajnych żołnierzy a takich zapakowanych w potężnie wyglądające pancerze, wybór jest prosty! Pudełko, by było zabawniej, tanie nie jest, przynajmniej na pierwszy rzut oka – prawie 70 złotych za trzy modele? No, ale jeżeli popatrzymy na dowódców dla przykładu Kosmicznych Marines, to jednak nie jest tak źle, bo w bardzo podobnej cenie dostaniemy jednego Kapitana czy Termo-Librę z Fajnych Kastów… tak więc w sumie, jest do przodu. Nie patrzy jednak na cenę… lecz co za nią dostajemy.

Fantasy Flight Games można pochwalić za wysoką jakość wydania swoich produktów – nawet pudełko to ładna ozdoba półki! A by był bonusowy punkt na jego tyłach mamy opis jednostki… po polsku! W środku zaś… sama treść, znaczy się plastikowy holder dla naszych miniatur, bardzo duża karta opisująca jednostkę oraz oczywiście nasze modele; sklejone, gotowe, nawet rzekomo maźnięte podkładem. Minus? Cóż, zero dowolności w wyglądzie figurki. Plus? Mniej roboty z nimi – wyciągamy i gramy! Tak ma być, w końcu służą one głównie do /gry planszowej/, a nie do bitewniaka.

Jakościowo? Jestem zaskoczony. Bardzo zaskoczony! Od jakiegoś czasu wiedziałem już, że modele do Dust’a to nie byle jakie gumoludy, ale wiecie jak jest, podchodziłem raczej ostrożnie i bez jakieś wybuchowej nadziei. A tu taki szok! Zresztą sami widzicie – jest dobrze. Bardzo dobrze nawet – mamy wszystko na miejscu i w naprawdę dobrym stylu; ładne rzeźby, solidny poziom detali, poprawność anatomiczną, wyraźne twarze, ładne wzory. No po prostu jest na czym oko zawiesić, a jak widać na porównaniu rozmiarowym do Firewarriora Tau, są to całkiem spore pudziany. A materiał? Zapomnijcie o Heroclixowaych gumoludach, tutaj mamy normalny plastik z prawdziwego zdarzenia – owszem, miększy niż ten od GW (*troszkę jak Finecast, bym rzekł*), ale to nadal kolosalny skok jakościowy dla miniatur od FFG. Po raz pierwszy w życiu po otwarciu pudełka z modelami od tej firmy na twarzy zawitał mi ciepły uśmiech i znana nam wszystkim radość ze stania się właścicielem nowych, ładnych miniatur do kolekcji! Brawa dla firmy za pójście po rozum do głowy.

 

► „Heinrich / Hermann” Panzer Light Walker

Pojazdy! Jeżeli dla Warhammera 40k to Adeptus Astartes są swoistym symbolem, to dla uniwersum Dust’a będą to właśnie Walkery, czyli znane nam czołgi drugiej wojny światowej przerobione na wojenne maszyny kroczące. Ktoś może powiedzieć, że przecież w mecha nie ma nic oryginalnego – ale jak zwykle, liczy się interpretacja; a Dust podchodzi do tematu, jakby to ująć, na poważnie – żadnych gundamów czy innych wymysłów tego typu, tylko apetycznie industrialny w smaku realizm. Wszystko jest ciężkie, toporne, popychane wielkimi elementami prostej hydrauliki czy pneumatyki. Pancerze są grube, nitowane, z elementami żywca wyrwanymi z pojazdów pancernych tego okresu. Słowem, jest to wszystko zgrabnie rozwiązanie i daje naprawdę piękny efekt.

 

W pudełku nie dostajemy nic nowego – Dust trzyma standard, i w środku mamy karty do poszczególnych wariantów pojazdu oraz części konieczne do jego poskładania w tychże wariantach. Wszystko jest piękne odlane, ładnie wykonane z dużą ostrością detalu i ich całkiem zacnym bogactwem. Powiem wprost: niczemu ten model nie ustępuje do takiego na przykład plastikowego Drednota ze startera do Wojennego Młota. Ba… jest większy! To chyba było moje największe zaskoczenie. „Lekki”, było nie było, pojazd, jest naprawdę duży, a już poczytałem że ich średnie, ciężkie czy superciężkie wehikuły to prawdziwe potwory pod względem rozmiarów (*aerograf /konieczny/ do sprawnego malowania*). I to wszystko za tak przystępną cenę – 75 blaszek dla tak spory model to gratka, jeżeli weźmiemy pod uwagę fakt jego jakość. Poza tym w pudełku mamy dwa warianty, każdy element łatwo się montuje i trzyma się pewnie a jakby tych wszystkich dobroci było mało, to model jest wysoce… ruchomy! Nie tylko możemy sobie pomachać bronią, ale także obracać korpus, pochylać go w znacznym stopniu w górę i w dół… mamy sporą dowolność w wyborze pozycji. Miłe dla oka… mała rzecz, a cieszy!

Nigdy i nigdzie nie ma jednak tak różowo. Znalazłem jedną… wadę. No cóż, nie jest to wada per se, raczej swoiste przekłamanie czy raczej kwestia nadmiernych oczekiwań. Modele, zgodnie z reklamą, mają być gotowe pod malowanie prosto po wyjęciu z pudełka – znaczy, podkład ma już na nich być. Nie powiem… czuć go pod palcami. Ale albo jest ‘jakiś inny’ albo maszyna w fabryce za cienko go nałożyła, bo farby nie trzymają się tak, jakbyśmy tego oczekiwali. Modele trzeba więc, niestety, opryskać podkładem by to malowanie było wygodne. Cóż, nie, żebym nie był na to gotowy!

 

Poza tą drobną wadą tak naprawdę nie mogę znaleźć nic, do czego mógłbym się przyczepić. Owszem – nie jest to jeszcze poziom rzeźb Infinity czy najlepszych modeli GW. Ale też kosztuje znacznie mniej i tak naprawdę nie odbiega jakością na tyle, by móc się tego czepiać; nadal dostajemy modele, które zdecydowanie cieszą oczy i mogą sprawić kupę frajdy podczas malowania. Godny wydatek. Teraz pozostaje tylko sprawdzić, czy gra jest tak samo solidnie wykonana, jak modele które ją napędzają! Już niedługo… A na dzisiaj, życzę miłego dnia!