[11.VI.2014] Systemy Niszowe, i co zrobić, by przestały nimi być!

Generowanie standardowego wstępu: w toku. Witam pięknie mili czytelnicy – dziękuję ciepło za urodzinowe życzenia i za solidną liczbę odwiedzin! Dziś zaś chciałbym nawiązać to ślicznej aury za oknem… Słońce grzeje, asfalt pachnie palonym asfaltem, kot pochłania promienie słoneczne na parapecie a ja dostałem wolną dniówkę. Zanim uderzę do planszówkowego baru posiedzieć w klimatyzacji przy chłodnym cydrze i w doborowym towarzystwie, postanowiłem z uśmiechem poruszyć temat zainspirowany niewielkim flame’em na forum Gloria Victis, w którym to poruszony został temat o wdzięcznej nazwie „Turniejowcy - Czemu się męczycie?” gdzie JohnnyWalker (*autor bloga Brushlicker*) próbował się dowiedzieć, dlaczego i czy w ogóle gracze turniejowi w Wojenne Młoty grają w te systemu na turniejach – bo przecież te gry są niezbalansowane, dziurawe, wymagają licznych klaryfikacji i wykładni zasad by dało się to jakoś sensownie rozegrać, prawda?

Naturalnie zgodnie z przewidywaniami gawiedzi, temat szybko zszedł na radosne przepychanki pomiędzy dwoma obozami – niech będzie to ‘Młotkowy beton’ oraz ‘Rewolucjoniści Małych Systemów’. A jeżeli komuś się te nazwy kojarzą negatywnie, to po prostu potraktujmy to jako obóz twardych fanów Warhammerów oraz frakcję miłośników innych gier, którzy z różnych powodów strzelili na Wojenne Młoty fochem. I tak, pomimo faktu, że temat oferował możność wyciągnięcia z niego czegoś nowego, szybko utopił się we wzajemnym wytykaniem palcami. A szkoda! Choć i tak muszę przyznać, że wyszło z tego wszystkiego coś dobrego, a mianowicie ten uroczy post autorstwa Metalslave’a (*autora bloga Metalwars*):

Prawda, że dobre? Wiem, zabrzmi nieco hipokryzją, ale zgadzam się z tym postem w dużej mierze. Tak, nie będę umywał sobie rąk – sam nie raz, nie dwa razy zgrzeszyłem chęcią ‘oświecania’ miłośników produktów Games Workshop, sam argumentowałem, że firma jest taka i siaka i nie raz, nie dwa razy wyliczałem, co mi się u nich nie podoba. I choć wierzę, że staram się zawsze zachować solidną argumentację, opanowanie i solidny język w dyskusji, to nie owijajmy w bawełnę, kiedy gorąco dyskusja wrze każdemu się jakaś głupota wypśnie. Tak czy owak słowa Metalslave’a niosą ważne przesłanie dla mnie i dla wszystkich tych, co chcą wspierać rozwój wszystkich tych innych systemów w kraju – zamiast skupiać się na obrzydzaniu ludziom Games Workshop i ich gier, może lepiej aktywniej zabrać się za promowanie innych systemów i wziąć się za to z należytym zapałem?

Dobrze zatem. Zadajmy sobie pytanie prosto z tytuły wpisu, a mianowicie co możemy sami zrobić, by nasze polskie środowisko gier bitewnych nie było takim jednoczłonowym monolitem z drobnymi naroślami? By gracze w ‘te inne systemy’ nareszcie mogli bez obaw kupować startery wiedząc, że przynajmniej w tych większych miastach znajdą współgraczy? Och, czyżby już podobny wpis kiedyś wylądował na łamach bloga? Owszem – w wielu felietonach wspominałem w paragrafach lub dwóch, że niszowe systemy pozostaną niszowe tak długo, jak każdy będzie do problemu podchodził na zasadzie „Nikt w to nie gra, to ja też nie, bo nie ma z kim”. Brzmi łatwo, brzmi prosto ale widzicie, organizowanie czegokolwiek wymaga nie tylko cennego surowca jakim jest czas, ale też zapału – i choć możecie nie wierzyć, że jeden człowiek wystarcza, by dać odpowiedni zastrzyk energii, by sprzedać kopa na rozpęd, to cóż… Najwyraźniej nie spotkaliście się z sytuacją, gdzie wystarczyło dosłownie rzucić hasło, i wszystko ożyło. Przykładem będzie niespodziewana pobudka MalifauX w Krakowie – nie ma co ściemniać, teraz trochę przycichło, jest lekki zastój… Ale przed zrywem system był całkowicie martwy. A wszystko, co było potrzebne, to po prostu rzucenie zawołaniem „Gramy w MalifauX, ktoś ma ochotę?” i nagle jakby spod ziemi wyrosło kilku hobbystów, którzy przyznali się teraz, że tak naprawdę nie dość, że są zainteresowani… To już nawet mają swoje modele!

Nie wiem czy to nasza rodzima natura czy dziwaczna specyfika samego hobby, ale mamy paskudne tendencje do samoczynnego wyalienowania, do tworzenia sztucznych bunkrów i azylu, w których czujemy, że my jesteśmy ‘Tymi Dobrymi’ a reszta to ‘Ci Źli’. Niekoniecznie w jakiś ekstremistyczny sposób, ale niech mi ktoś z ręką na sercu powie, że tego nie odczuwa… Że gracze w system A nie patrzą z politowaniem na stół, w którym ktoś pomyka w system B. Że znowu miłośnicy gry B twierdzą, że Ci co lubią system C nie myją nóg. A panie i panowie miłujący się w systemie C, twierdzą że gracze w system A to durnie, bo ich gra jest głupia. Nie jest to norma w domu i w zagrodzie? Wiem, że składa się na to sporo różnych czynników, w tym najbardziej prozaiczny czyli finansowy (*bo kasy starcza na jedną, góra dwie gry…*), ale nawet pomimo tego nie ma u nas tej atmosfery, którą wyczuwałem we Francji, Hiszpanii czy nawet w Wielkiej Brytanii, gdzie w jednym klubie rypią w 4-5 różnych gier i nikt nikomu szpili w bok nie wbija z tego powodu. Nie zrozumcie mnie źle, tego typu podziału mają swoją pewną naturalność, ale jakoś tak u nas na naszym poletku są jakby wyraźniejsze, mocniejsze i trudniejsze do przełamania.

Przykład? Przynosimy dwie armie do nowego systemu. Kostki, wzorniki, zasady… Wszystko, by pograć w coś nowego. Pytamy się ludzi – Hej, może chcecie spróbować zabawić się w Tę Inną Grę? – cóż, fali chętnych nie widać, hm? Trzeba się natrudzić, nagabywać, być upartym jak osioł i praktycznie rzucać modelami w ludzi czy okładać ich księgą zasad po głowie, by dali się przekonać… Teraz moje zaskoczenie wynika z tego, że taka próba kosztuje ich jedynie czas. Pewnie, czas to cenny surowiec, ale przecież to nie jest argument, z którego korzystają gracze – częściej jest to coś w stylu „nie chcę, bo nie mam ochoty się wciągnąć” albo „i tak nikt w to nie gra”. Uwaga, zaznaczę teraz, że nie ma obowiązku by próbować we wszystko, co Ci ktoś pod nos wystawia! Mogą się nie podobać modele, stylistyka, setting, skala… Pewnie, to wszystko sensowne argumenty za tym, by podnieść rękę w geście sprzeciwu i rzec mocne i asertywne „Nie, dziękuję.” Ale naprawdę, z 8 na 10 odpowiedzi bazuje na powyższych przykładach – nie, bo nie. Nie bo jeszcze, nie dajcie bogowie, spodobałoby mi się. Nie, bo nikt w to nie piłuje. I jakoś logiczny lapsus umyka tym graczom, że nikt w to nie gra właśnie przez takie podejście. Gdyby gdzieś tam w zamierzchłej przeszłości jakiś odważny homo erectus nie spróbował krowiego mleka, to dzisiaj nie zajadalibyście się płatkami z mlekiem na tanie i szybkie śniadanie!

Jest to jedna z barier, przeszkód, które chciałbym kiedyś zobaczyć pokonaną, obaloną i rozbitą w pył. A my, mili gracze, jesteśmy w stanie to osiągnąć. Tak. Wiem. Łącznie wszystkich graczy w takie gry jak MalifauX, Infinity, Warmahordes czy już nawet dodając do puli takie małostki jak systemy Spartan Games, Dust Tactics/Warfare, HellDorado, PulpCity czy jeszcze mniejsze wytwory prawdopodobnie jest mniej niż grających w dominujące na rynku Wojenne Młoty, ale czy to w czymś przeszkadza? W sensie, czy to naprawdę jest blokada, która nie pozwala na cieszenie się tymi grami i osadzenie solidnej grupy zainteresowanych graczy w waszych klubach?

Szczerze wątpię.

Widzicie, tyle rzeczy można ogarnąć, by stworzyć lepszą, bardziej sprzyjającą atmosferę do rozkwitu mniejszych, mniej popularnych systemów. Oczywiście, nikt nie mówi, że będzie lekko – zawsze pojawią się przeszkody. Trud z importem pudełek, brak dystrybutora, niechęć LGS’u do gry, której nie prowadza sprzedaży… Wszystko to jest jednak do przeskoczenia. Poniżej, prosto z czapy, kilka punktów co można zrobić, by zachęcić nowych graczy do zabawy.

Intro Gaming i prezentacja

Tak, przejdźmy do podstaw. Jak często w waszym klubie czy sklepie pojawia się ktoś z grą, o której nawet nic nie słyszeliście? Ktoś, kto posiada dwie armie czy drużyny, kostki, karty, miarki i wiedzę, by dany system wam pokazać? By wyjaśnić pokrótce świat i fluff, by zdradzić zasady, zaprezentować jak przebiega cała rozgrywka? Nie za często, prawda? A co do za problem dla kogoś, kto posiada dwie ekipy do Malifaux czy nawet /jedną/ ale większą kolekcję do swojej frakcji w Infinity, by spakować to wszystko, uderzyć na lokal i zawołać donośnym głosem „Hej, hej, robię pokazówkę do tego a tego systemu! Ktoś chętny?”. I nawet jeżeli nikt się nie zgłosi, to nie załamywać się, i regularnie nosić ze sobą taki zestaw, co wizytę w klubie pytać, czy tym razem może się ktoś znajdzie…Na własnym doświadczeniu mogę wam zdradzić, że to działa. Dopiero po piątej wizycie z flotami do Dystopian Wars znalazłem chętnych na spróbowanie. I było miło! Do MalifauX też się kilka chętnych osób znalazło, i to całkiem od ręki.

Naprawdę niewiele nakładu prac i sił potrzeba. Po prostu spakujcie odpowiedni zestaw, uderzcie do swojego klubu jak zwykle i sprzedajcie pomysł, że można by było coś nowego przykulać kosteczkami, bo przecież hej… Wszystko, co potrzebne do gry masz przy sobie!

Kampanie i turnieje

Jeden ze świetnych argumentów, który pojawił się w tym uroczym temacie na forum WH40k brzmiał, że Ci, co najgłośniej narzekają i najgoręcej jęczą to zarazem Ci, którzy praktycznie nigdy niczego dla hobby nie zrobili w skali poza-prywatnej. Nie organizowali turniejów. Nie prowadzili kampanii. Nie stworzyli systemu ligowego. Nie udzielali nawet warsztatów malarskich… Na ile te oskarżenia są zgodne z prawdą, nie da się zmierzyć, ale warto zauważyć, że ogólne meritum tejże myśli dobrze reprezentuje brak aktywności znacznej mocy hobbystów. Widzicie, ja wszystko rozumiem – praca, edukacja, rodzina. Dla większości z nas gry bitewne to odskocznia… Chcemy wpaść na wieczór do klubu, wyciągnąć figurki, zagrać partyjkę lub dwie i się bawimy! Wiadomo, że organizowanie absolutnie czegokolwiek to sporo pracy, wymaga ogromnego nakładu czasu i odpowiedniej zapalczywości, dedykacji…

Co nie oznacza, że to niewykonalne. A potrafi tak wiele zrobić dla środowiska. Ot, dla przykładu, coś niecoś ponad temat niszowych systemów – Malarska Aktywacja, na łamach której naprawdę pomalowanych zostało setki modeli! Choć dziurawa i niedoprawiona, to akcja przyniosła ewidentne korzyści. Każde wydarzenie tego typu wzbudza zainteresowanie, miesza w kociołku i przysłuży się sprawie. Dobrym przykładem jest tutaj mała kampania prowadzona przez Vanaheim, na malutkie punkty do WFB, mającej na celu nauczanie i prezentację systemu dla początkujących. Tak niewiele potrzeba, a taki dobry, pozytywny odzew. Rzućcie chociażby okiem na turnieje Infinity – owszem, frekwencja nie zawsze ścina z kolan, ale powodują one tak czy siak, że gracze wychodzą spod kamieni i wyjawiają się ze swoich jaskiń, by aktualnie pograć.

Sam jestem w trakcie pisania niewielkiej kampanii do MalifauX dla naszego lokalnego środowiska z nadzieją, że będzie to druga fala żywego prądu mającego a celu dodanie tej grupie graczy odrobiny życia. Kilka scenariuszy, mapka, system rozwoju drużyn… słowem, kilkanaście godzin pisania i już będzie coś gotowe, prawda? Wszystko da się zrobić, wystarczy chcieć, że pozwolę sobie użyć tego sztampowego powiedzonka.

A to tylko dwa proste pomysły z całego ich stosu… Można założyć forum lub podforum do zebrania lokalnej trupy, tak, by byli na bieżąco informowaniu o tym, co się z systemem w danym miejscu dzieje? Można wspomóc własny sklep lub klub, sponsorując stoły do gry czy też tereny pasujące do systemu, który chcemy rozpracować. Możemy zaoferować wsparcie w prezentacjach i nauczaniu. Może warsztaty modelarskie i malarskie, jeżeli jesteśmy w tym mocni? Prawie zawsze idzie się dogadać, wierzcie mi – rzeczy niemożliwie to po prostu zadania, które są wykonalne wtedy, kiedy sami nie powiemy sobie, że nie potrafimy przez nie przebrnąć.

I tu pytanie dla was, mili czytelnicy – co Wy zrobiliście dla waszego hobby? Czy promujecie gry, w które lubicie grać? Czy walczycie, by były one popularniejsze, by wyszły z ciemnego worka z napisem ‘system niszowym’? Czy ta walka jest pozytywna, znaczy, skupia się na pokazaniu dobrych stron waszych ulubionych gier? Czy macie jakieś inne pomysły, jak wesprzeć rozwój tych gier w waszych klubach czy całościowo, w Polszym Półświatku gier wojennych? Z chęcią zapoznam się z waszymi przemyśleniami i komentarzami – zastanówmy się więc, co możemy zrobić lepiej, a nawet co w ogóle możemy zrobić, by każdy system bitewny miał swoją szansę?