[02.XI.2013] Gamizacja w służbie hobby!

Święto świec i zniczy za 5 złotych już za nami, należy przejść do szarej rzeczywistości – dosłownie, bo o ile wczoraj jeszcze pogoda dopisywała, słonko grzało i świeciło raźnie, dziś jest tak szaro i buro, że nawet dementorom by się nie chciało pracować w takich warunkach. Ot, paskudna, wyciskająca radość i moc twórczą aura, nic, tylko legnąć na wyrze i spać aż się poprawi. Tym bardziej właśnie postanowiłem stawić czoła Potworowi Prokrastynacji i pokazać mu, gdzie jego miejsce. Głównym powodem do powrotu to tematu motywacji jest mój własny sukces – ot, dziś mija tydzień, odkąd władowałem kilka ożywczych woltów w moje malowanie, i od tego czasu codziennie udaje mi się sięgnąć po pędzel, nawet, jeżeli to tylko godzinka… Ale jednak! Jest to swojego rodzaju osiągnięcie, i teraz tylko mam nadzieję, że pomimo przeciwności losu uda mi się zebrać w sobie i nawet  tuż przed snem wyciągnąć modele z szafy i coś chlapnąć farbą.

Słyszeliście taki termin jak Gamizacja? Tak? Nie? Po krótkie wyjaśnienie – gamizacja to proces przechodzenia mechanizmów nagradzających, intuicyjności i systemu zdobywania doświadczenia czy poziomów z gier do codziennego życia. Jak to działa? Cóż… Spotkaliście się kiedyś z internetowym sklepem, który ma własną listę ‘Osiągnięć’, takich jak wydanie 1000 złotych w ciągu miesiąca, zakup 10 przedmiotów na raz i tym podobne? Każde ‘Osiągnięcie’ jest nagradzane widocznym emblematem czy punktami bonusowymi do wykorzystania w systemach rabatowych. A może widzieliście program do zarządzania dniem, w którym poszczególne zadania, takie jak zrobienie prania, nauka czy zakupy są właśnie wyświetlane w formie zadań rodem z gier fabularnych? Kiedy się takiego questa zrealizuje i odhaczy w programie, ten nagradza nas punktami doświadczenia, nasz level rośnie a my polujemy na ów osiągnięcia, tak jako jak podczas przechodzenia gier na konsolach czy w sumie już od dłuższego czasu – na poczciwym piecu również.

Proces ten szybko wchodzi do regularnego życia ponieważ prezentuje zadziwiająca skuteczność – polecam taki program do łatwego i szybkiego opanowania nowego języka: Duolingo – który właśnie zamienia cały proces nauki w grę, w której za realizowanie lekcji, wypełnianie zadań bez błędów i ćwiczenia nagradza nas doświadczeniem, punktami, wzrastającym poziomem, medalami, a nawet specjalnymi punktami za które odblokujemy nowe ćwiczenia czy zabawy związane z nauką języka. Mechanizm sprawdza się bo działa na prostej zasadzie natychmiastowej gratyfikacji – nagrodę, nie ważne że efemeryczną i pozbawioną materialnej wartości, otrzymujemy natychmiast po wykonaniu danego zadania czy polecenia. To pozytywnie wpływa na cały proces nauki czy wykonywania zadać, bo nasz umysł zwyczajnie /lubi i pragnie/ takiej gratyfikacji – pobudza ona do działania, i jest niczym przysmak dla trenowanego zwierzaka.

Czemu o tym wspominam? Bo to właśnie gamizacja jest dobrym narzędziem do budowania i podtrzymywania motywacji do działania, nawet w ramach hobby. Ot pytanie – jako hobbyście nie zapisalibyście się do serwisu, który oferuje takie narzędzie, taki rygorystyczny schemat osiągnięć, jak na przykład malowanie pod rząd przed 5-10-30 dni, jak pomalowanie czegoś w pełnie w pół godziny, jak zakończenie regimentu, czy bohatera armii… Jak skończenie dużego pojazdu czy maszyny wojennej? Jak napisanie historii waszej frakcji? Słowem, czy nie czulibyście tego lekkiego dreszczyku współzawodnictwa i radosnego entuzjazmu, kiedy po takim samym czasie macie więcej osiągnięć / punktów / wyższy poziom na takim serwisie śledzącym wasze hobbystyczne postępy niż wasi kumple, którzy również w tę zabawę weszli?

Oczywiście, ktoś powie – Nie. Maluję dla siebie. Nie potrzebuję aprobaty ludzi, nie potrzebuję pikselowych medali pod ksywką na forum czy komputera mówiącego mi, że świetnie się spisałem, bo skończyłem malować cały regiment figurek. Pewnie, zgadzam się – hobby jest dla nas, ma nas relaksować, sprawiać przyjemność, odświeżać umysł, ale powiedzcie mi proszę szczerze, czy zawsze czujecie taką samą, niegasnącą motywację? Czy codziennie budzicie się z poczuciem, że dziś ostro pomalujecie? Nigdy nie dorwała was ciężka blokada, w której wasze pędzle wyschły na wiór, farbki się rozwarstwiły a mokra paleta zgniła od braku regularnego użycia? Bo ja wiem na swoim przykładzie, że owszem, całkiem często pomimo otwartego warsztatu i regałów wypchanym modelami do kilku różnych systemów zwyczajnie brakowało mi napędu, paliwa, by chcieć usiąść i malować, pomimo tego że wiem, że zajęcie to wcale mnie nie frustruje a wręcz przeciwnie…

Teraz kwestią jest znalezienie odpowiedniego rozwiązania. Jak dla mnie jedną z opcji było totalnie wyłączenie dystrakcji, że poprzez jakiś niezwykły wyczyn siły woli, ale zwyczajnie przez wejście w taką lokację, w której zwyczajnie nie ma alternatywy! I tak podczas moje całodniowej wizyty w Vanaheimie udało mi się pomalować cały szwadron małych okrętów. Więcej gotowych modeli niż przez ostatnie pół roku z hakiem – w jeden dzień! Jak widać, metoda ta sprawdziła się w moim wypadku, ale ma jedną poważną wadę… Może raz, dwa razy w miesiącu uda mi się znaleźć dzień na tyle wolny, by móc go w ten sposób poświęcić. Potrzebowałem alternatywny codziennego użytku! Jakiś czas na łamach bloga pisałem o metodzie ’30 minut na dzień’, w której to nie ważne, czy świat się pali, w oknach ogień a obcy zjadają dziatwę na ulicach, ja mam siąść i pomalować cokolwiek przez te pół godziny, nawet jeżeli będzie to tylko nałożenie koloru bazowego na jakiś fragment modelu. Może się to wydawać dziwną, nieefektywną metodą, ale po tygodniu takiego malowania mamy już poświęcone trzy i pół godziny, i model, który straszył kolorem podkładu nagle zaczyna wyglądać… Metoda się sprawdzała, ale ponownie pojawił się problem z motywacją, ze znalezieniem chęci, by rzeczywiście /działać/, a nie myśleć o działaniu.

Malarska Aktywacja okazała się częściowo odpowiedzią na ten problem – nie dla mnie, niestety, gdyż samodzielna organizacja takiego długoterminowego eventu okazała się bardzo obciążająca a nawet ponad moje siły, ale sam pomysł, pomimo licznych obsuw i wpadek, w ostatecznym rozrachunku spowodował, że w kraju mamy o ten ułamek procenta więcej pomalowanych modeli niż by ich było, gdyby ten projekt i inicjatywa nigdy nie powstała. A przecież jej motorem napędowym była właśnie gamizacja – stawianie zadań, nagradzanie za ich realizację, walka z czasem… Oczywiście należy zaznaczyć, że za ów wszystkim stały realne, prawdziwe, wartościowe nagrody, a te zawsze lepiej pobudzają apetyty i zaciętość uczestników niż cyfrowy emblemat powiększający jedynie wirtualne ego. Tak czy owak, nauka wypływa z tego raczej oczywista – ludzie lepiej, intensywniej pracują, kiedy robią to zarówno w aurze i atmosferze zmagań, jak i wtedy, kiedy nad ich pracą lewituje widmo nagrody. Teraz pytanie proste… Czemu by takiej mechaniki nie przenieść sobie na własne, domowe podwórko i realizować je w pełni prywatnie?

Proste. Stworzyć własną listę zadań. I własny system nagród! Ot, taka sztuczka – nie kupię blistera z nowością do Infinity, jeżeli nie pomaluje wcześniej jakiegoś modelu do tej frakcji. Nie nabędę clampacka z dodatkowymi krążownikami do Dystopian Wars, dopóki nie ukończę aktualnej trójki. Nagroda jest sponsorowana przez wcześniejsze osiągnięcie, a sam zakładam dodatkowe zadania, jak chociażby chęć ukończenie obu starterów do Dystopiana przed grudniem, co – o ile utrzymam aktualne tempo – jest w pełni prawdopodobne i jak najbardziej wykonalne! O, to jest świetny przykład paintloga, w którym to autor stworzył elegancką tabelę pracy, swój własny harmonogram zadań – eleganckie, czyste w odczycie i daje autorowi piękny zastrzyk motywacji, kiedy tabelka zamiast straszyć czerwienią niezrealizowanych projektów zaczyna świecić na zielono, wykazując jego wzrastający sukces! Jak niewiele trzeba, by wprowadzić taki element współzawodnictwa, cóż, ze samym sobą i swoją motywacją.

I słowem zakończenia, pytanie do was, mili czytelnicy – jak wy sobie radzicie z malowaniem waszych pamperków? Macie jakiś określony dzień lub wydzielony czas? Jak łapiecie motywację do malowania i co was napędza, by siąść przy farbkach i brać się do hobbystycznej pracy?